كاركردهاي رسانه اي جنگ عراق(2)
همانگونه كه پيش از اين ذكر آن رفت با وجود پوشش تلويزيوني گسترده و متنوع خبرهاي جنگ در عراق ، بسياري از مردم به روزنامه ها روي بردند. ترس ، رنج ، دلسوزي ، نفرت ، شجاعت ، شكست ، همياري ، دشمني ، تعليق و يا حتي آسودگي مضحك و در عين حال غريب وزير خوش پوش اطلاع رساني عراق(محمد سعيد الصحاف) كه هر روز ادعا مي كرد اين آمريكايي ها هستند كه كشته مي شوند...! از جمله مفاهيم متضادي بودند كه بينندگان تلويزيون پيوسته خود را در معرض هجوم برق آساي آنها مي يافتند. با همه اين اوصاف بايد گفت: پوشش تلويزيوني جنگ عراق علاوه بر اينكه ارزشمند بود به لحاظ سرعت و نيز سطح دسترسي به آن تاريخي محسوب مي شود.
اما چرا با وجود جاذبه هاي رسانه هاي الكترونيك و نيز روزنامه نگاري الكترونيك كه سرعت دسترسي به اخبار و اطلاعات را افزايش داده است ، شاهد رويكرد متفاوت و خلاف انتظار مخاطبان به سوي رسانه هاي سنتي خاصه روزنامه ها بوديم؟
صاحب نظران مباحث رسانه اي اغلب بر اين باورند كه روزنامه ها در مقايسه با رسانه اي چون تلويزيون در ايجاد بستري مخاطب پسند براي ارائه اخبار موفق تر عمل مي كنند. هنگام جنگ عراق پخش 24 ساعته تلويزيوني با پرشهاي ناويراسته و غيرپيراسته از يك بحران به بحراني ديگر ... ، به سرعت مراحل تكاملي خود را طي مي كرد. در اين ميان دبيران خبرهاي تلويزيوني مساله را درك كرده ، پيوسته تمام تلاششان اين بود كه به بهترين نحو فرايند خبرساني الكترونيك را مديريت كنند اما بستر خبري در تلويزيون اغلب با تنگنايي به نام «گذشت زمان» در هم پيچيده بود:
●در يك لحظه خبر از مقاومت عجيب عراقيها مي رسيد و لحظه اي بعد صحبت از كاهش مقاومت به ميان مي آمد.
●هنوز چند لحظه اي از انتشار خبر شورش مردمي در بصره نگذشته كه خبر مي رسيد شورشي در كار نيست.
●ابتدا خبر داده مي شد كه مردم از سربازان انگليسي و آمريكايي به گرمي استقبال كرده اند اما بعد به مخاطبان گفته مي شد كه رفتار مردمي نسبت به سربازان خصمانه بوده است.
●خبر كشته شدن يا زخمي شدن شديد صدام حسين در جريان اولين شب بمباران روزهاي بعد نيز تكرار مي شد با اين تفاوت كه در روزهاي بعد ادعا مي شد كه صدام حسين در بمباران آن روز يا شب قبلش كشته شده است و يا اين كه كشته شدگان احتمالا «بدلهاي صدام حسين» بوده اند...
اينها نمونه خبرهايي بود كه در طول جنگ مخاطبان را آشفته كرده بود.
ادامه دارد.............
در نهايت اين عوامل دست به دست هم دادند تا ترديدها در مورد نظريه پردازي هاي ناظر بر پايان عمر رسانه هاي مكتوب كه بويژه در ساليان اخير و در بحبوحه ديجيتاليزم و انقلابات رسانه اي وسعت بيشتري گرفته و بيش از پيش جدي مي نمايد ، حداقل در آن برهه زماني قوت گيرد. شايد بتوان درسهايي را كه روزنامه ها در جريان گزارش وقايع جنگ عراق گرفتند ، به صورت خلاصه چنين فهرست كرد:
