كاركردهاي رسانه اي جنگ عراق(5)
در جريان جنگ عراق سردبيران روزنامه ها عموما غوغاي مخاطبان را ديدند و به آن پاسخ دادند و در اين راستا از نخستين روزهاي بحران ، برآوردن خواسته هاي خوانندگان را با ارائه تفاسير و حلاجي زمينه هاي شكل گيري جنگ در دستور كار خود قرار دادند اگرچه كه تظاهرات بيروني اين رويكرد از روزنامه اي به روزنامه ديگر و از منطقه اي به منطقه ديگر متفاوت بود. مطبوعات آمريكايي با تعابير متفاوتي نظير «جنگ در عراق» ، «جنگ با عراق» و ... به اين رخداد مي نگريستند اما در همين حال در اروپا شاهد رويكرد رسانه اي متفاوتي بوديم مثلا در فرانسه(حداقل در نخستين روزهاي جنگ) كه با دلايل مورد استناد مهاجمان موافق نبود ، مطبوعات از اين جنگ با عنوان «جنگ آمريكايي» ياد مي كردند. لوموند در تيتر نخستين شماره خود پس از شروع جنگ با رندي نوشت: Les vraies raisons de George W. Bush يعني «دلايل واقعي بوش» كه اين با پيش زمينه هاي ذهني يك خواننده فرانسوي اين گونه معني مي شد: C'est la guerre(آن جنگ است).
در ايالات متحده وطن پرستي مغرورانه و مبالغه آميز آمريكايي كه اغلب گزارشهاي تلويزيوني با آن عجين شده بود با گزارشگري استوار و مستقل رسانه هاي چاپي پاسخ داده شد. نيويورك تايمز و واشنگتن پست مانند هميشه در خط مقدم اين جبهه رسانه اي قرار داشتند بويژه آنكه هر دو روزنامه گزارشگران با استعداد و بي باكي را براي پوشش خبري جنگ به بغداد فرستاده بودند از همين روي مطالب قابل تامل و پرمحتوايي در هر دو روزنامه يافت مي شد( از گزارشهاي تحقيقي گرفته تا بخشهاي مستقل ويژه جنگ كه هر روز منتشر مي شد). با وجود پيشتازي نيويورك تايمز و واشنگتن پست ، نبايد تصور كرد كه اين دو يكه تاز اين ميدان بودند. بسياري از مطبوعات آمريكايي و غير آمريكايي كه خبرنگارانشان به همراه سربازان آمريكايي در صحنه جنگ حضور داشتند نيز گزارشهاي بديع و در عين حال مستقلي را از ماجراهاي جاري در عراق منتشر مي كردند.
ناگفته نماند تعصب آمريكايي در حركت رسانه اي روزنامه هاي آمريكايي و در لا به لاي گزارهايشان از جنگ به كلي غايب نبود. براي شماري از اين مطبوعات اجتناب از اين گرايشات دشوار بود اما عده اي ديگر همانند نيويورك يورك پست به داشتن چنين تمايلاتي مباهات مي كردند و از آن شادمان بودند. براي درك بهتر اين موضوع بار ديگر به سراغ نظرات تينا براون مي رويم: ... راهي كه نيويورك پست در پيش گرفته بود ارائه نقطه نظرات جسورانه اي بود كه ريشه آنها را بايد در ميان گزارشهاي يك روزنامه نگار ايراني(امير طاهري) جستجو كرد. امير طاهري در يكي از گزارشهاي خود تحت عنوان Long Distance Arabs چنين آورده بود:
If they want heroism, they had better look for it in their own neck of the woods, pay for it with their own blood and organize their own dance of death...
