من منتشر مي كنم ، تو مي پذيري!
تئوري «من منتشر مي كنم تو مي پذيري» مربوط به گذشته اي است كه يك تلقي تزريقي از رسانه ها وجود داشت. يك تلقي كه بر نظريه تأثيرات پرقدرت رسانه ها استوار بود. ولي در عصر حاضر اطلاع رساني شكلي دو سويه پيدا كرده است و خوانندگان، بييندگان و شنوندگان رسانه ها ديگر براي خواندن، شنيدن يا ديدن رويدادهاي خبري به يك رسانه يا كانال اكتفا نمي كنند.
امروزه انديشه تأثيرات پرقدرت رسانه به گونه اي ديگر پيگيري مي شود مثلا رسانه هايي نظير واشنگتن پست و نيويورك تايمز در عين رقابت براي اينكه به عنوان سايت اول بر صفحه مانيتور كاربران اينترنت ظاهر شوند به نوعي ادغام گرايي روي آورده اند. به عبارت ديگر در زمانه اي كه ديجيتاليزم در حال گسترش دامنه نفوذ خود مي باشد مؤسسات بزرگ و فراملي خبري در حال ادغام شدن با يكديگر و تشكيل امپراتوريهاي عظيم رسانه اي هستند (مانند ادغام AOL,CNN و تايم وارنر)تا ضمن برجسته سازي و جريان سازي رسانه اي ، مخاطبان را بمباران خبري كرده ، تحت تأثير قرار دهند
ادامه دارد...........
